ว้า ๒ หมายถึง ว. ว่าง, เปลี่ยวใจ, เปล่าใจ, ใจหาย.
ว. รู้สึกอ้างว้าง, เปลี่ยวใจ, เช่น ไปต่างถิ่น พอเย็นลงก็รู้สึกว้าเหว่ คิดถึงบ้าน.
ว. เปล่า, หาย, ว้าเหว่, เช่น ใจวาก.
[วากะ] น. เปลือกไม้, ป่าน, ปอ. (ป.; ส. วลฺก).
[วากะ] น. เปลือกไม้, ป่าน, ปอ. (ป.; ส. วลฺก).
น. ผ้าที่ทําด้วยเปลือกไม้, ผ้าป่าน. (ป. วากจิร ว่าที่ทําด้วยเปลือกไม้ + ส. วสฺตฺร ว่า ผ้า).
ว. เสียงร้องดัง ๆ อย่างเสียงเด็กร้อง, หวาก ก็ว่า.
[วากกะยะ] น. คําพูด, คํากล่าว, ถ้อยคํา, ประโยค. (ป., ส.).